ای کاش نفسم بودی

ای کاش نفسم بودی حتی نفس آخر

ای کاش که عشقت بود تنها هوسی درسر

ای کاش که قلب تو از جنس دلم می شد

یا ذره ای از عشقت در قلب من کم می شد

              ستاره

ستاره

توی آسمون دنیا هر کسی ستاره داره

چرا وقتی نوبت ماست آسمون جایی نداره

واسه من تنهایی درده درد هیچکس رو نداشتن

هر گل پژمرده ای رو تو کویر سینه کاشتن

دیگه باور کردم این رو که باید تنها بمونم

تا دم لحظه مردن شعر تنهایی بخونم

                        ستاره                  

پدر

نمیدانم چرا بی تاب و بی قرارم احساس یاس و نا امیدی میکنم دلم به طرز عجیبی گرفته

می خواهم از ته دل گریه کنم می خواهم فریاد بزنم پدرم کاش بودی و آرامم می کردی

کاش بودی و دست نوازش بر سرم می کشیدی و می گفتی ستاره ام اندو هگین نباش

من با توام                                                                              کاش بودی کاش                                   

کاش

کاش می دانست بدون او میمیرم

کاش میدانست اگر برود

تمام زندگیم با او میرود

کاش خدا او را فقط برای من می افرید

تا وقتی که تو هستی

تا وقتی که تو هستی تا لحظه ای که یاد تو در خاطر من جاریه

تا زمانی که دستهای گرمت همراه دستهای خسته ی منه

تا وقتی که نگاهت تنها پنا هگاه و تکیه گاه نگاه سرگردان منه

تا زمانی که تو همسفر جاده زندگی منی

تا وقتی که شو نه هات امن ترین جای دنیاست  

من هم زنده ام اما بی تو         ستاره ای خامو شم

                                                                       ستاره

اگه یه روز

اگه یه روز بقض گلوت و فشرد بهت قول نمی دم که می خندونمت ولی می تونم با هات گریه کنم

اگه یه روز نخواستی بمونی حتما خبرم کن قول می دم ازت نخوام بمونی ولی ازت می خوام زود برگردی

اگه یه روزسراغم و گرفتی و ازم خبری نشد سری بهم بزن احتما لا بهت احتیاج دارم

اگه یه روز ترسیدم که از دستت بدم برای دلخشیم بهم بگو تا ابد با منی

اگه یه روز رفتی و بر نگشتی بهت قول نمی دم که منتظرت میمونم اما وقتی اومدی یه شاخه گل رو قبرم بذار

در آغوشم بگیر و بگذار گرمی دستت را حس کنم

مرا ببوس تا با هر بوسه ات جانی دوباره بگیرم

نگا هم کن و التما سم را در چشمانم بخوان

بخوان که بودنت را فریاد می ز نند

بخوان که بدون تو می میرند

بخوان که جز تو کسی را ندارند

بخوان که چقدر دو ستت دارند

                                                                         ستاره

روزی که او را دیدم

روزی که او را دیدم  قلبم را می گویم

هیچ یادم نمی رودیک روز نسبتا" سرد زمستان بود روزی که او را دیدم و زندگیم به کلی تغییر کرد نمی دانم آنروز در کوچه پس کوچه های این شهر به دنبال چه می گشتم شاید چشمهایم به دنبال او می گشت ومن

نمی دانستم در آن سرمای سوزان با د لی خسته و قلبی شکسته به تنهایی خود پناه می آوردم که نا خود اگاه چشمهایم به نگاهی افتاد که انگار سالها بود گمش کرده بودم قلبم گفت آری خودش است کسی که دنبالش بودی

نمی دانم او نیز شاید دنبال نگاهی مهربان بود نگاهش تمام وجودم را لرزاند چشمانی سیاه ودرشت که خیلی حرفها در آن نهفته بود با موهایی فر و زیبا وقا متی بلند و دلربا که ناخوداگاه چشمهای هر عابری را به سوی خود می کشاند او منتظر بود اما نمیدانم منتظر چه بود شاید منتظر اتوبوس بود اما هر چه که بود منتظر من

نبود حیف که من سواره بودم و او پیاده قلبم و چشمهایم آنقدر محو تماشایش بودند که احساس کردم از او دور

شدم خیلی دور اما زندگیم وجودم با او رفت آری او رفت و چشمهایم تا ابد در کوچه پس کوچه های این شهر دنبال او خواهند گشت کاش می شد ......................        به قول شاعر..

                      اگر چه نیست وصا لی ولی خوشم به خیالت

                                                                                                  ستاره

بی تو ستاره ای خامو شم

بی تو ستاره ای خامو شم        خاموش

دلم به طرز عجیبی گرفته فکر اینکه نکنه ازم ناراحت باشی داره دیونم می کنه گفتی تو عشقمونم دروغ گفتم

گفتی صادق نبودم گفتی از دروغگو بد ت می آد کاش می توانستم کا ش می شد به عشقم ثابت کنم...............

نگاهم کن و التما سم را در چشما نم بخوان ببین قلبم به پایت افتاده است نرو - نروکه بی تو میمیرم لرزش دستانم وخون شدن دلم را ببین ببین که تنها تو را می خواهد نرو وبگذار دوباره در نگاهت غرق شوم وبگذار در آغوشت آرام گیرم تا وقتی که تو هستی تا لحظه ای که یاد تو در خاطر من جاریست تا وقتی که دستهای گرمت همراه دستهای خسته من است تا زمانی که نگاهت تنها پنا هگاه و تکیه گاه نگاه سرگردان من است

تا زمانی که تو همسفر جاده زندگی من هستی تا وقتی که شا نه هایت امن ترین جای دنیاست من هم زند ه ام

پس بمان و عا شقترینم کن          عشقم    زندگیم        بیش از عشق بر تو عاشقم

به شوق روی تو من زنده ام خدا داند

برای زیستن اینک تویی بهانه من عزیزم عزیزم                                                              

                                                                                         ستاره

تا وقتی هستی

تا وقتی هستی ماه من                           نگاه به ماه نمی کنم

بودن خود دردی است و دراین آدمستان کثیف نفس کشیدن دردی دیگر و بی حبیب چرخش چرخ گردون را به

تما شا نشستن دردی مضا عف

برای گریختن از نیستی امیدی باید جست امیدی که هنگام غوطه ور شدن در منجلاب نیستی و بد بختی به نجاتت بیاید .

سایه های سیاه بدبختی زندگیم را پوشانده بود و وجود نحیفم در مقابل تمام پلیدیها تنها مانده بودوخود را در مقابل مشکلات و بد بختیها یکه و تنها و بی یاور می دیدم در جاده های مه الود پیش می رفتم کسی نبود

دوستش داشته باشم با نفسش با نوازشها یش با محبتش جان بگیرم با وجودش دیگر مغلوب جور زمان نشوم

 وجسد اما ل و آرزوهایم در زیربدبختیهای زندگی جهنمی ام از هم نپاشد و این غصه ها و  بی یاوریم بیش

از همه درونم را می فشردند و وجودم را آب و دلم را خون می کردند و بهانه زیستن را از من گرفته بودند

..............اما تو ای قدیسه زمان از ما ورای عقل در من ظهور کردی و با رقه اهو رائیت امید همان بهانه

زیستن در میان این جمادات انسان نما را در وجود من زنده کردی پس می ستا یمت و می پر ستمت

                 ببین امشب باز یاد تو چشم منو

ترکرده  

با تو بودن

دوباره د ل هوای با تو بودن کرده

نگو این دل دوری عشق تو باور کرده

دل من خسته ازاین دست به دعاها بردن              

 همه آرزوهام با رفتن تو مردن

حا لا من یه آرزو دارم تو سینه                           

که دوباره چشم من تو رو ببینه

واسه پیدا کردنت تن به دل صحرا می دم              

 اخه تو رنگ چشات هیبت دنیا رو دیدم

توی هفت تا آسمون تو تک ستاره – ستاره منی

به خدا ناز دو چشمات و به دنیا نمی دم

عهد

تاعهد تو در بستم عهد همه بشکستم                  بعد تو روا باشد نقض همه پیما نها

مثل همیشه در تنهایی خود به تو می اندیشم به تویی که محتاجم تا صدایم کنی به تویی که این زند گی

جهنمی را برایم بهشت کردی و طعم خوش عشق را چشاندی آری من به تو محتاجم به تویی که بودنم

فقط به خاطر توست ای عزیزترینم ای امید آخرینم من به تو محتاجم چقدر ناله شبانه سر دهم چقدر این

زندگی بدون تو مرا عذاب دهد چقدر باید در حسرت دیدارت بسوزم من به تو محتاجم  آری من به تو

محتاجم.

                     دارم آهسته آهسته من از عشق تو می سوزم.

آهووش

ای دلبر افسونگر عاشق کش غدار
در حسرت رویت شده ام سخت گرفتار

من مست نگاهت به تماشای غرورت
دیوانه شدم کافر و مبهوت و گهی زار

تن داده به امواج بلا در تب و تابم
از پیچش زلفت به دلم درد پدیدار

افتاده به طوفان حوادث به کفم نی
دلداده منم عاشق و مشتاق به دیدار

در کون و مکان عالم و آدم ز ازل با
ابعاد وجودم به تمنای تو بیدار

هستی مرا زیر و زبر کرده گذشتی
آرام و سبک سیر و ملک گون و پری وار

آهووش من عشوه نما مست ملم کن
تا با تو بگویم ز وفا قصه ی بسیار

غم

حا لمان بد نیست غم کم می خو ریم
کم که نه هر روز کم کم می خوریم

آب می خواهم سرابم می دهند
عشق می ورزم عذ ابم می دهند

دشنه ای نامرد در پشتم نشست
از غم نامردمی پشتم شکست

خود نمی دانم کجا رفتم به خواب
از چه بیدارم نکردی آفتاب

من تشنه ام

من تشنه ام

در جستجوی قطره ای

تا آتش کویر وجودم خاموش شود

در اندیشه وسعت آبی دریایی

تا تشنه کام درد تنهایی را

در غربت حضور دلم پایدار نبینم

زندگی را چگونه باید شناخت

بودن را چگونه باید دید

و تصویر عشق را چگونه باید رسم نمود

افسانه های محبت همچون ماهتاب

در قلب پردردم سوسو می زند

زلال جاری یادگارهای کودکی

همیشه برایم زنده است

وبارش آفتاب مهر

چشمانم را

به نمناکی دریا می شناسد.........
 

من آن آواره در غربت به دل درد وطن دارم

ز یارانم جدا ماندم هزاران درد و غم دارم


من آن آواره در غربت منم دریای طوفانی

در این بهت و در این حیرت رهایی را چه میدانی


خمارم من خمارم من شرابی تازه میجویم

برای رستن با تو طریقی تازه میجویم